Historia WTZ w Bielance

Warsztaty terapii zajęciowej to placówka pobytu dziennego dla osób niepełnosprawnych, które ukończyły 18 rok życia i w stosunku, do których organ orzekający o stopniu niepełnosprawności dał wskazanie do udziału w terapii zajęciowej.
    Warsztaty Terapii Zajęciowej działające przy Gminie Gorlice swoją działalność prowadzą od 01.09.1993 r. Początkowo były w całości finansowane ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych natomiast od 2007 r. w finansowaniu placówki współuczestniczy również samorząd powiatu gorlickiego w 10%.
Powstały dzięki życzliwości ówczesnej Pani Wójt Gminy Gorlice Zofii Masztafiak, przychylności Rady Gminy Gorlice, która Uchwałą Nr XXII/113/93 powołała placówkę, a wszystko z inicjatywy Pani Anny Rafy - Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Gorlicach.
Do Warsztatów zakwalifikowanych zostało wówczas 15 osób z terenu Gminy i Miasta Gorlice. Zatrudniono 9 pracowników na 7 etatach, a na siedzibę została zaadaptowana część budynku Wiejskiego Domu Kultury w Stróżówce.
Powstały grupy terapeutyczne o specjalności: krawieckiej, dziewiarskiej oraz wyrób reklamówek i torebek foliowych.
Uczestników na zajęcia początkowo dowożono wynajętymi samochodami Zakładu Transportu „Glinik”. Po wielu staraniach w 1995r. otrzymaliśmy z PFRON 100% środków finansowych na zakup samochodu (Volgswagen Transporter – 9 osób) oraz środki finansowe na zatrudnienie kierowcy.
Po dziewięciu latach, w roku 2004 dokonano wymiany samochodu na nowy przy dofinansowaniu Gminy Gorlice 30% kosztów zakupu, a w 2009 r. przy 50% również dofinansowania Gminy.
Warsztaty z czasem zyskały uznanie w środowisku, coraz więcej osób deklarowało chęć uczestnictwa w zajęciach. Ograniczone możliwości lokalowe nie pozwalały na przyjęcie większej ilości uczestników. W związku z powyższym postanowiono zwrócić się do PFRON w Warszawie o przyznanie środków na adaptację i wyposażenie większego pomieszczenia dla potrzeb naszego WTZ.
    Dzięki pomocy i zaangażowaniu Pani Poseł Grażyny Kotowicz w 1997 r. otrzymaliśmy środki finansowe z PFRON i przystąpiono do prac związanych z modernizacją budynku parafialnego tzw. „Ochronki” w Dominikowicach, który do dnia dzisiejszego wraz z przyległą działką jest dzierżawiony. W ramach adaptacji budynku wykonano m.in. instalację wodno-kanalizacyjną i centralnego ogrzewania, ocieplenie, wylewkę i parkiet w jednej sali a w pozostałych wycyklinowano i pomalowano podłogi. Pomalowano również ściany, okna, poszerzono drzwi do budynku i sal terapeutycznych, dobudowano wiatrołap, wykonano remont łazienek, korytarzy, kuchni poprzez ułożenie w/w pomieszczeniach płytek ceramicznych oraz montaż armatury sanitarnej i sprzętu gospodarstwa domowego.

Zbudowano podjazd dla wózkowiczów, obłożono płytkami schody i podjazd, naprawiono i pomalowano dach oraz elewację budynku, wykonano wentylację w piwnicy oraz parking i drogę wewnętrzną, którą nieodpłatnie wykonała firma GODROM. Zagospodarowano również teren wokół budynku poprzez nawiezienie i wyrównanie ziemi, którą podarował nam sąsiad Pan Jacek Kurzawa. Następnie posadzono krzewy i drzewa otrzymane z Nadleśnictwa Zagórzany i od Pana Pawła Skowronka ogrodnika z Kobylanki oraz zasiano trawę. Wykonano także ogrodzenie wokół budynku oraz bramę wjazdową do posesji dzięki wsparciu finansowemu Gminy Gorlice.
    Po zakończeniu prac remontowych wewnątrz budynku, we wrześniu 1997 r. przeniesiono Warsztaty ze Stróżówki do Dominikowic, przyjmując 10 nowych uczestników i tworząc 2 nowe pracownie: gospodarstwa domowego i tkacką, którą później przekształcono w pracownię plastyczną. Pracownię wyrobu torebek foliowych przekształcono w pracownię stolarską, a pracownię dziewiarską po latach w pracownię dekoratorską. Zatrudniono również dodatkowo dwóch instruktorów na 2 etatach.
    Dzięki przychylności Rady Gminy Gorlice, udało nam się uzupełnić doposażenie Warsztatów w kserokopiarkę i sprzęt rehabilitacyjny. W listopadzie 1998 roku na skutek reorganizacji, Wojewódzki Urząd Pracy w Nowym Sączu przekazał zobowiązania finansowania Warsztatów do PFRON w Tarnowie. Trwało to krótko, bo już w styczniu 1999 r. zobowiązania te przejął poprzez PCPR, Powiat Gorlicki. W roku 2001 nastąpiła reorganizacja Warsztatów i Uchwałą Rady Gminy Gorlice Nr XXIX/234/2001 powołano WTZ jako jednostkę organizacyjną Gminy Gorlice.
    W grudniu 2008 r. utworzono pracownię komputerową, do której początkowo wyposażenie w postaci starych komputerów otrzymaliśmy z Urzędu Pracy w Gorlicach, następnie dzięki przychylności Wójta Gminy Gorlice Pana Ryszarda Guzika otrzymaliśmy nowe komputery.
    W chwili obecnej do Warsztatu uczęszcza 27 uczestników, którzy pochodzą z miasta i gminy Gorlice, z gminy Moszczenica, gminy Sękowa i gminy Lipinki. Zajęcia kontynuowane są przez pięć dni w tygodniu, tj. od poniedziałku do piątku przez 7 godzin dziennie. Warsztaty zatrudniają 12 osób na 10 etatach. Zatrudnione w warsztatach osoby są bardzo zaangażowane w swoją pracę, są prężne, potrafią zrozumieć podopiecznych, co ma niebagatelny wpływ na wzajemne kontakty. Pozwala to na wytworzenie atmosfery przyjaźni i bezpieczeństwa, co pozytywnie wpływa na rozwój emocjonalny każdego z uczestników warsztatów. Codzienne obcowanie ze sobą tworzy więzi nie tylko między uczestnikami, ale także między uczestnikami a kadrą. Przez cały czas opiekunowie starają się tak zorganizować czas swoim podopiecznym, by ich zaciekawić, zmobilizować do działania, dowartościować, by czuli się potrzebni i kochani, aby zmniejszyć ich wyizolowanie.
    Rehabilitacja uczestników to nie tylko praca z osobami niepełnosprawnymi, to także praca z ich rodzicami. Realizowana jest ona poprzez organizowanie szkoleń, których tematem były m.in. „Funkcje kary i nagrody w procesie motywowania”, „Seksualność osób niepełnosprawnych”, „Motywowanie uczestników wtz do pracy i pozytywnej aktywności”, „Znaczenie zaspokojenia potrzeby bycia użytecznym”, „Zasady dbania o higienę osobistą każdego człowieka” itp.

W warsztatach prowadzona jest :
- rehabilitacja zawodowa;
- orientacja zawodowa;
- rehabilitacja społeczna;
- rehabilitacja ruchowa;
- trening higieniczny;
- trening kulinarny;
- terapia pedagogiczna;
- trening ekonomiczny;
- zajęcia z psychologiem;
- muzykoterapia i dogoterapia.

Terapia zajęciowa prowadzona jest w 6 grupach terapeutycznych o specjalnościach:
- krawieckiej;
- plastycznej;
- form użytkowych;
- gospodarstwa domowego;
- dekoratorskiej;
- komputerowej.

Prace wykonane przez naszych uczestników prezentowaliśmy na wielu wystawach m.in. w BWA w Gorlicach, w Bibliotece Publicznej w Gorlicach, na wystawie sklepu w Gorlicach, na Rynku w Krakowie, na sympozjum w Koninie, w Wysowej, podczas festynów w Kobylance, w Dominikowicach, w Szymbarku, w Kwiatonowicach, w Nawojowej.
Uczestnicy Warsztatów bardzo chętnie biorą udział w dodatkowych zajęciach z muzykoterapii, dogoterapii i hipoterapii, które poprawiają nawiązywanie kontaktów z ludźmi i obcowanie z naturą.
    Mimo ogromnej tremy uczestnicy odnajdują się także w zajęciach teatralnych. Swoje osiągnięcia prezentują rodzicom oraz szerszej publiczności m.in. na gorlickich spotkaniach artystycznych osób niepełnosprawnych (w 2006r. I miejsce), na Festiwalu Piosenki Osób Niepełnosprawnych w Podolanach, na Festiwalu twórczości teatralno-muzycznej osób niepełnosprawnych intelektualnie ALBERTIANA w Chrzanowie (2009r. III miejsce) Festiwalu Małych Form Teatralnych im. T. Wiatr w Gorlicach, na Krakowskich Dniach Osób Niepełnosprawnych pn. „Kocham Kraków z wzajemnością”, Przeglądach Kolęd i Pastorałek w Lipinkach czy Brzesku oraz Krakowskich Spotkaniach Artystycznych „GAUDIUM” w Krakowie, gdzie w roku 1999r. zajęli II.
    Z ogromną radością uczestniczą również w spartakiadach sportowych, do których przygotowują się z wielkim zaangażowaniem na zajęciach rehabilitacyjnych ćwicząc m.in. rzut do celu, rzut do kręgli, przeciąganie liny, pływanie, granie w piłkę nożną i ręczną. Jeszcze większą radością są nagrody, które otrzymują i choć nie stanowią one dużej wartości materialnej, są uwieńczeniem wysiłku każdego z nich. Poprzez te zajęcia uczą się zmagania nie tylko z własną słabością, ale również rywalizowania między sobą.
    Systematycznie prowadzony jest także trening higieniczny, którego celem jest wyrabianie właściwych nawyków higienicznych, uczenie właściwego zaspakajania potrzeb fizjologicznych, dbania o czystość i estetykę stroju, właściwy dobór odzieży do sytuacji i pogody.
    W WTZ realizowany jest trening ekonomiczny, który sprzyja poszerzaniu autonomii podopiecznych przez konieczność podejmowania decyzji, dokonywania wyborów, planowania, dbania o zaspokajanie własnych potrzeb. Służy on także rozwijaniu umiejętności dysponowania pieniędzmi, liczenia, oszczędzania, robienia zakupów, korzystania z poczty i banku.
Dzięki prowadzonemu w Warsztatach „treningowi ekonomicznemu”, większość uczestników WTZ miało możliwość po raz pierwszy dysponowania własnymi pieniędzmi, które traktowali jako samodzielnie zarobione. Dało im to poczucie bycia użytecznym, własnej godności, szacunku i wartości osobistej. Zaczęli rozpoznawać swoje potrzeby, podejmować decyzje podczas zakupów a także cieszyć się z dokonywanych wyborów.
    Regularnie prowadzone są również zajęcia edukacyjne wspierające rozwój społeczny i niezależność uczestników WTZ przez poszerzanie ich wiedzy o otaczającym świecie, poszerzanie zasobu słownictwa i umiejętności komunikowania się, naukę pisania, podpisywania się, liczenia, rozwój funkcji percepcyjnych.
Zajęcia prowadzone przez instruktorów, psychologa i rehabilitanta dostosowane są do indywidualnych możliwości każdego uczestnika, a jednocześnie skoordynowane z pracą grupy. Systematycznie realizowane jest wpajanie norm i zasad współżycia grupowego i społecznego oraz wyrabianie umiejętności stosowania ich w praktyce.
    W ramach terapii organizowane są również zajęcia sprzyjające kultywowaniu tradycji i współpracy ze środowiskiem lokalnym (np. topienie marzanny, przegląd palm i pisanek wielkanocnych, opłatek, Dzień Matki, Mikołajki, zabawy karnawałowe, wróżby andrzejkowe).
Uczestnicy WTZ mieli również okazję poznać wiele nowych miejsc, zwiedzić zabytki, muzea, kopalnie, płynąć statkiem, żaglówką, jechać kolejką linową i szynową, bryczką, saniami, mogli jeździć konno. Przekroczyć granice państwa, posługiwać się paszportem oraz robić zakupy w obcej walucie.
    Zgodnie z obowiązkiem prowadzenia rehabilitacji zawodowej, przysposabiania do zawodu i poszukiwania pracy dla uczestników WTZ zatrudniony jest w Warsztatach doradca zawodowy. Punktem wyjścia są działania związane z upowszechnianiem tematyki pracy i rozwijanie umiejętności jej poszukiwania. W ramach zajęć wyświetlane są filmy fabularne zawierające wątek pracy i niepełnosprawności oraz filmy instruktażowe charakteryzujące różne zawody. Zajęcia urozmaicane są zabawami ruchowymi, oglądaniem ilustracji prezentujących stroje i rekwizyty charakterystyczne dla danego zawodu czy miejsca pracy. W zakresie zajęć wykorzystywane są gry planszowe, rebusy, zagadki związane z tematyką pracy. Przedstawiane są scenki sytuacyjne, jak również organizowane za pośrednictwem Powiatowego Urzędu Pracy szkolenia i kursy (np. kurs komputerowy z elementami autoprezentacji).
Natomiast wyjścia uczestników WTZ do różnych zakładów pracy takich jak: zakład fotograficzny, szklarski, masarski, optyczny, bar "Caritas", pracownia krawiecka, komenda policji, klub pracy, gospodarstwo pasieczne, biblioteka, sklep spożywczy, firma "Soter", itp. miały na celu bezpośredni kontakt uczestnika z pracodawcami i zapoznanie się z poszczególnymi zawodami.
    Trzeba jedna stwierdzić, że dotąd dopóki nie poprawi się sytuacja na rynku pracy, nie znikną bariery formalno-prawne, obawy rodziców przed utratą świadczeń socjalnych w przypadku podjęcia pracy przez osoby niepełnosprawne intelektualnie i obawy pracodawców przed zatrudnieniem osób niepełnosprawnych intelektualnie - dotąd wizja zatrudniania osób niepełnosprawnych będzie się oddalała.
    Rehabilitacja społeczna i zawodowa prowadzona w poszczególnych grupach terapeutycznych jest wspomagana i uzupełniana przez rehabilitację ruchową, którą realizuje rehabilitant. W ramach zajęć rehabilitacyjnych stosuje ćwiczenia ogólnorozwojowe przy użyciu dostępnych przyrządów rehabilitacyjnych i gimnastycznych, ćwiczenia relaksacyjne oraz organizuje wyjazdy na basen. Przygotowuje również uczestników do udziału w imprezach sportowych i współuczestniczy w realizacji treningu higienicznego uczestników.
    Nasi podopieczni biorą również udział w różnego typu warsztatach doskonalących. Dużym powodzeniem cieszyły się warsztaty ceramiczne organizowane przez Stowarzyszenie REMEDIUM w Limanowej, warsztaty haftu, wicia palm i malowania pisanek wielkanocnych, jakie odbywały się przy współpracy z Ośrodkiem Kultury Gminy Gorlice w Kobylance.
Przebywające w WTZ osoby niepełnosprawne mają szansę wyjść poza dom i krąg rodzinny, a tym samym aktywnie uczestniczyć w życiu społecznym. Z obserwacji wynika, że podopieczni WTZ są pewniejsi siebie, lepiej znają swoje możliwości, coraz lepiej funkcjonują w życiu grupowym i społecznym. Sprawniej i szybciej wykonują czynności samoobsługowe, efektywniej komunikują się z otoczeniem, lepiej wyrażają swoje potrzeby i skuteczniej dążą do ich realizacji. Niektórzy uświadamiają sobie, że mogą być osobami w miarę niezależnymi, a nawet pomagać innym.
Można tu wspomnieć o udziale w koncercie charytatywnym organizowanym przez Filię Ośrodka Kultury Gminy Gorlice w Dominikowicach oraz Fundację RÓŻĘ w Gorlicach, gdzie na rzecz chorych dzieci zostały przekazane nasze prace, czy też zbierane plastikowe zakrętki na zakup wózka inwalidzkiego.
    Uczestnicy lubią przebywać w WTZ, są zaangażowani w każdy rodzaj proponowanej im aktywności. Mają możliwość wyuczenia się konkretnych czynności oraz nawiązywania kontaktów i przyjaźni, które przenoszą się również na ich życie prywatne. Doskonale świadczy o tym frekwencja w poszczególnych latach działalności WTZ, która średnio kształtowała się na poziomie 85 %. Ogółem z terapii w tym okresie skorzystało 66 niepełnosprawnych osób. Rezygnacje najczęściej występowały z powodu pogorszenia stanu zdrowia, umieszczenia w domu pomocy społecznej, zmiany warsztatu ze względu na miejsce zamieszkania, podeszły wiek, podjęcia pracy czy założenia rodziny.
    Warsztaty Terapii Zajęciowej dla osób niepełnosprawnych w Dominikowicach, działające przy Gminie Gorlice w roku 2013r. obchodziły 20–tą rocznicę powstania. Przez cały ten czas rozwijały się, zmieniały siedzibę, profile pracowni, odchodzili i przychodzili nowi uczestnicy, zmieniała się również kadra.
Jednak cel terapii pozostawał ten sam – jak najlepsze wykorzystanie możliwości uczestników i ich jak najpełniejszy rozwój we wszystkich sferach.

W kategorii Archiwum znajdują się zdjęcia z działalności Warsztatów Terapii Zajeciowej w Dominikowicach na przestrzeni 20 lat.

Z Dominikowic do Bielanki

Ze względu na rosnące koszty utrzymania budynku parafialnego tzw. „Ochronki” w Dominikowicach, oraz brak środków finansowych i prawnych na przeprowadzenie remontu, postanowiono o przeniesieniu Warsztatów z Dominikowic do Bielanki do nowowyremontowanego budynku po starej szkole. Stało się to z dniem 01.09.2016r.
    Przez wrzesień i październik 2016r. oprócz zajęć rehabilitacyjnych trwały prace związane z urządzaniem nowego budynku. Dzięki zaangażowaniu kierownika, kadry WTZ, uczestników i pracowników Gminy Gorlice z każdym dniem stawał się on ładniejszy, przytulniejszy oraz bardziej wyposażony. Stało się to również za sprawą sponsorów tj. Gminy Gorlice, Gminy Sękowa, Gminy Moszczenica i Miasta Gorlice, wspierających naszą placówkę pomocą rzeczową oraz firmie "TOP MEBLE", która nieodpłatnie przewiozła wyposażenie z Dominikowic do Bielanki.

Poniżej znajduje się link poprzez wciśnięcie którego można przenieść się na początek artykułu. 

POWRÓT